دیه دندان در قانون مجازات اسلامی

در ادامه مبحث دیات در قانون مجازات‌های اسلامی به مبحث دیه دندان و نحوه محاسبه می‌پردازیم. تاثیر هر یک از آسیب‌ها (شکستگی، از بین بردن، کندن، سیاه شدن، تغییر رنگ و …) در میزان دیه دندان با توجه به نسبت آن به کل دیه محاسبه می‌شود.

در شرایطی که حدود و اندازه دیه دندان در قوانین مشخص نشده باشد، به آن نوع آسیب ارش تعلق می‌گیرد.

دیه دندان مستقل از دیه فک محاسبه می‌گردد.

ماده 616 دیه دندان

از بین بردن تمام دندان‌های دائم بیست و هشتگانه دیه کامل دارد که به ترتیب زیر توزیع می‌شود:

الف) دندان‌های جلو که عبارتند از: پیش، چهارتایی و نیش که از هر کدام دو عدد در بالا و دو عدد در پایین میروید و جمعا دوازده عدد است، هر کدام یک بیستم دیه کامل دارد.

ب) دندان‌های عقب که در چهار سمت پایانی از بالا و پایین در هر کدام یک ضاحک و سه ضرس (دندان آسیا) قرار دارد و جمعا شانزده عدد است، هر کدام یک‌چهلم دیه کامل دارد.

ماده 617 دیه دندان

دندان‌های اضافی به هر نام که باشد و به هر نحو که روییده باشد اگر در کندن آنها نقصی حاصل شود، ارش ثابت می‌گردد و اگر هیچ‌گونه نقصی حاصل نشود ارش نیز ندارد.

‌تبصره 1- ‌هرگاه در کندن دندان زائد نقصی حاصل نشود اما جراحت به وجود آید، برای جراحت مزبور، ارش ثابت است.

‌تبصره 2- ‌هرگاه در مورد اینکه دندان کنده شده اصلی است یا زائد، تردید وجود داشته باشد و با رجوع به کارشناس، زائد یا اصلی بودن آن مشخص نشود، قسمتی از دیه دندان اصلی و ارش دندان زائد پرداخت می‌شود.

ماده 618 دیه دندان

هرگاه دندان‌های اصلی دائمی از بیست و هشت عدد کمتر باشد به همان نسبت از دیه کامل کاهش می‌یابد خواه خلقتا کمتر باشد یا در اثر عارضه‌ای کم شده باشد.

ماده 619 دیه دندان

در میزان دیه تفاوتی میان دندان‌هایی که رنگ‌های گوناگون دارند، وجود ندارد و اگر دندانی در اثر جنایت، سیاه شود و نیفتد دیه آن دوسوم دیه همان دندان است و دیه دندانی که قبلا سیاه شده است، یک سوم دیه همان دندان است.

‌تبصره- در تغییر رنگ دندان، بدون آنکه سیاه شود یا منفعت آن از بین برود، ارش ثابت است و اگر پس از آن شخصی دندان مزبور را بکند، باید دیه کامل همان دندان را بدهد.

ماده 620 دیه دندان

ایجاد ترک یا لق کردن دندان هرگاه در حکم از بین بردن آن باشد، موجب دیه همان دندان و در غیر این صورت موجب ارش است.

ماده 621

کندن دندان لق یا ترک خورده که منفعت آن باقی است، موجب دیه همان دندان و در غیر این صورت موجب ارش است.

ماده 622 دیه دندان

شکستن آن مقدار از دندان که نمایان است با بقای ریشه، دیه همان دندان را دارد و اگر کسی بعد از شکستن مقدار باقی مانده از ریشه را بکند، خواه مرتکب کسی باشد که مقدار نمایان دندان را شکسته است یا دیگری، ارش تعیین می‌شود.

‌تبصره 1- ‌شکستن مقداری از قسمت نمایان دندان به همان نسبت دیه دارد.

‌تبصره 2- ‌هرگاه قسمتی از دندان کنده شده در اثر جنایت یا عارضه‌ای قبلا از بین رفته باشد به همان نسبت از دیه دندان کاهش می‌یابد.

ماده 623 دیه دندان

در کندن دندان شیری یک صدم دیه کامل ثابت است مگر اینکه کندن آن موجب گردد دندان دائمی نروید که در این صورت باید دیه کامل دندان دائمی پرداخت شود.

‌تبصره- شکستن، معیوب کردن و شکافتن دندان شیری موجب ارش است.

ماده 624 دیه دندان

با کنده شدن دندان دائمی دیه همان دندان ثابت می‌شود، اگرچه دوباره در محل آن، دندان دیگری بروید و مانند سابق شود و چنانچه شخصی دندان روییده شده را دوباره بکند، باید دیه کامل همان دندان را بپردازد.

ماده 625 دیه دندان

هرگاه به جای دندان کنده شده دندان دیگری یا همان دندان قرار گیرد و مانند دندان اصلی دارای حس و حیات شود، کندن آن، دیه همان دندان را دارد اما اگر دارای حس و حیات نباشد، کندن آن موجب ضمان مالی (باید دیه آن پرداخت شود) است.