مشکلی که کاربری خودرو‌های اسنپ و تپسی برای شرکت‌های بیمه ایجاد کرده است

«خودروی شخصی با کاربری مسافربری» موضوعی بود که قبل از راه‌اندازی تاکسی‌های اینترنتی به شکل کم‌رنگی وجود داشت اما با ورود اپلیکیشن‌هایی مثل اسنپ و تپسی بیش از پیش اهمیت پیدا کرد. روزانه تعداد زیادی سفر درون شهری به وسیله‌ی رانندگان خودروهای شخصی انجام می‌شود. این درحالی است که بیمه‌ی شخص ثالث این نوع خودروها با کاربری شخصی صادر شده و تناسبی با کاربری خودرو ندارد. در نتیجه ریسکی که شرکت بیمه در قبال اشخاص ثالث تقبل کرده با حق بیمه‌ای که از رانندگان دریافت می‌کند متناسب نیست.

از طرف دیگر طبق اصلاحیه‌ی جدید بیمه‌ی شخص ثالث، خسارت اشخاص ثالث آسیب‌دیده حتی در صورت تقصیر و عدم اعتبار بیمه‌نامه، باید توسط شرکت بیمه یا صندوق خسارات بدنی پرداخت شود. این درحالی است که شرکت بیمه می‌تواند خسارت پرداختی را از راننده‌ی مسبب حادثه مجددا دریافت کند. در نتیجه شرکت بیمه یا صندوق خسارات بدنی متحمل خسارت زیادی میشوند و در نهایت راننده‌ی خودروی شخصی، زیان‌دیده‌ی اصلی این ماجرا است.

این در حالی است که طبق قوانین منتشر شده در سایت اسنپ، این شرکت به رانندگان اعلام کرده، مسئولیتی در قبال محموله یا مسافران آسیب‌دیده ندارد. البته طبق اطلاعیه‌ی جدید اسنپ، این شرکت اقدام به ارائه‌ی بیمه‌ی ثالث با همکاری بیمه‌ی سامان کرده‌است که خود قدم خوبی در زمینه‌ی جلوگیری از ضرر احتمالی رانندگان در آینده می‌باشد. اما این که چه تعداد راننده اقدام به بیمه کردن خودروهای خود می‌کنند مسئله‌ای است که در آینده قابل بررسی است.

موضع شرکت‌های بیمه در حوادث و تصادفات چیست

سوال اصلی این جا است که شرکت بیمه تا چه حد در حوادث و تصادفات این چنینی با راننده‌ی مقصر همکاری می‌کند. ابهامات زیادی درباره‌ی نحوه‌ی پرداخت خسارت از طرف شرکت بیمه وجود دارد. اما بر اساس مشاهدات، همه‌ی شرکت‌های بیمه در پرداخت خسارت رویه‌ی مشترکی را درپیش نگرفته‌اند.

اعمال قاعده‌ی نسبی و عدم پرداخت خسارت به‌طور کامل

به‌طور کلی شرکت بیمه حق دارد با استناد به قاعده‌ی نسبی، قسمتی از خسارت را پرداخت نکند. بعضی از شرکت‌ها بر اساس همین قاعده، خسارت مالی و جانی شخص ثالث را به طور کامل پرداخت نمی‌کنند. برای مثال اگر حق‌بیمه‌ی خودرو با کاربری مسافربری 20 درصد از حق‌بیمه‌ی خودرو از کاربری شخصی بیش‌تر باشد، 20 درصد خسارت مالی و جانی شخص ثالث باید توسط راننده‌ی مقصر پرداخت شود. درنتیجه قاعده‌ی نسبی بر اساس تفاوت حق‌بیمه‌ با کاربری مسافربری و کاربری شخصی اعمال می‌شود. البته عدم پرداخت خسارت توسط شرکت بیمه به این معنا نیست که شخص آسیب‌دیده نمی‌تواند باقی خسارت را از راننده‌ی مقصر بگیرد. مسافر آسیب‌دیده حق دارد با طرح شکایت باقی خسارت را از راننده‌ی مسبب حادثه دریافت کند.

بعضی شرکت‌ها بدون توجه به کاربری خودرو خسارت را پرداخت می‌کنند

نکته‌ی جالب این است که بعضی از شرکت‌ها بدون توجه به این که فرد با خوردوی شخصی اقدام به حمل مسافر کرده، خسارت مالی و جانی ثالث را پرداخت می‌کنند. این درحالی است که بیمه‌ی شخص ثالث عموما برای شرکت‌های بیمه زیان‌ده است. چرا که این بیمه شامل پوشش مال و جانی است و حق‌بیمه‌ای که شرکت از بیمه‌گذاران دریافت می‌کند قابل مقایسه با خسارتی که در قالب دیه، هزینه پزشکی و خسارات مالی پرداخت می‌کند نیست. بی‌توجهی نمایندگان و شرکت‌های بیمه به این مورد در زمان صدور بیمه‌نامه یا پرداخت خسارت به‌ضرر خودشان است. اما با توجه به زیان‌ده بودن بیمه‌ی ثالث و امکان اعمال قاعده‌ی نسبی، به‌نظر می‌رسد تعداد شرکت‌هایی که با اعمال قاعده‌ی نسبی بخشی از خسارت را پرداخت نمی‌کنند بیش‌تر از شرکت‌هایی باشد که خسارات را تمام و کمال پرداخت می‌کنند.

عدم آگاهی رانندگان نسبت به عدم پرداخت خسارت توسط شرکت بیمه

نکته‌ی قابل تامل این است که تعدادی از رانندگان اطلاعاتی درباره‌ی اهمیت ذکر کاربری خودرو ندارند. بعضی از آنان نمی‌دانند اگر کاربری خودرو را به درستی اعلام نکنند نمی‌توانند خسارات را به‌طور کامل از بیمه دریافت کنند.لازم است شرکت‌ها و نمایندگی‌ها در زمان فروش بیمه آگاهی لازم را به مشتریان بدهند. آن هم در شرایط فعلی که بخش قابل توجهی از جامعه در سرویس‌های آنلاین تاکسی‌رانی مثل اسنپ و تپسی فعالیت می‌کنند . از طرفی رانندگان باید بیمه‌ی متناسب با کاربری خودروی خود را تهیه کنند تا در صورت وقوع حادثه دچار مشکل نشوند.